მესის დამოკიდებულება "ცხრიანების" მიმართ

პირველი ცხრა ნომერი, რომელთანაც მესის პარტნიორობა უწევდა, სამუელ ეტო’ო იყო. შეიძლება ითქვას, რომ ყველაფერი იდეალურად დაიწყო, როგორც რონალდინიო, ისე ეტო'ოც მესის ყველანაირად გვერდში ედგნენ და ეხმარებოდნენ, როგორც მოედანზე, ისე მის მიღმა.

ალბათ გახსოვთ, როგორ რეაგირებდნენ "ბარსას" ლიდერები, როცა მესის ეუხეშებოდნენ, ისინი ლეოს ისე იცავდნენ, როგორც უმცროს ძმას. ამ ყველაფრის გვირგვინი კი მათთან ერთად გადაღებული ყველაზე დასამახსოვრებელი ფოტო იყო, როცა რონალდინიომ და ეტო'ომ ფიფას ჯილდო წარადგინეს, რონალდინიოს კუთვნილ "ოქროს ბურთთან" კი ლეო დააყენეს. ფაქტობრივად გვიწინასწარმეტყველეს, რომ "ოქროს ბურთი" მესის საყვარელი სათამაშო გახდებოდა.

მოგვიანებით, გვარდიოლამ, პირველ და ისტორიულ სეზონში, მესი ცრუ ცხრიანის პოზიციაზე გამოსცადა. "ბერნაბეუზე" გუნდმა სეზონის საუკეთესო თამაში ჩაატარა. მესიმ, ჩავი-ინიესტასთან ერთად, ყველაზე დომინანტი სამკუთხედი შექმნა თანამედროვე ფეხბურთში და შესაძლოა, ფეხბურთის ისტორიაშიც.

ამასობაში, ეტო'ო ფლანგზე დარბოდა. მართალია, მაქსიმალურად დაიხარჯა, მაგრამ ეს მაინც არ იყო მისი პოზიცია.

ცხადი გახდა, რომ გვარდიოლა ხშირად გამოიყენებდა მესის მოედნის ცენტრში, მაგრამ იმაზე ალბათ არ უფიქრია, რომ მესის იმაზე მეტად შეუყვარდებოდა ეს პოზიცია, ვიდრე ამას წარმოიდგენდა.

მესი ცრუ ცხრიანის პოზიციაზე ჰგავდა ზვიგენს, რომელმაც სისხლი იგრძნო. რა თქმა უნდა, ხვდებოდა, რომ ცენტრში გაცილებით შედეგიანი იქნებოდა, ხვდებოდა იმასაც, რომ ვერავინ დედამიწის ზურგზე, ვერ იქნებოდა ისეთი გამტანი, როგორიც ის.

სეზონის ბოლოს გვარდიოლამ დიდი ხნის ოცნება აისრულა და ეტო'ო გუნდიდან გაუშვა. მის ნაცვლად შვედი გიგანტი მივიღეთ. ამ ტრანსფერიდანაც კარგად ჩანს, რომ გვარდიოლას სულ სხვა გეგმები ჰქონდა, მაგრამ ყველაფერი თავზე ჩამოექცა, მესი სულ უფრო და უფრო ხშირად მიიწევდა ცენტრისკენ. ის აღარ კმაყოფილდებოდა უბრალო გარემარბობით, უბრალო გარემარბებს სეზონში 50 გოლი ვერ გააქვთ.

ჯუჯა მესიმ, შვედი გიგანტი დაჩრდილა.

იბრაჰიმოვიჩი კი გვარდიოლაზე გაბრაზდა, ფლანგზე გადასვლასა და მთელს მოედანზე სირბილს მთხოვდა, ისე მიყიდა, როგორც ფერარი და გამომიყენა, როგორც ფიატიო.

ამით იბრას იმის თქმა სურდა, რომ თამაში მასზე არასდროს ეწყობოდა და მესის საყვარელი პოზიციის გამო, ხშირად უწევდა მისთვის ადგილის გათავისუფლება. უნდა ითქვას, რომ იბრა მართალია, ამ ფუნქციას სხვაც მშვენივრად შეასრულებდა, რა საჭირო იყო ამისთვის კლუბის ისტორიაში ყველაზე ძვირადღირებული ტრანსფერი? უბრალოდ ვერ გათვალეს, რომ მესი მოედნის ცენტრს არაფრის დიდებით აღარ დათმობდა.

"ინტერთან" გამოვარდნის შემდეგ, იბრა სკამზე გადაჯდა, მისი ადგილი ბოიანმა დაიკავა და სეზონის ბოლომდე, მესის, საყვარელ პოზიციას, სიხარულით უთავისუფლებდა.

გუნდიც უკეთ ათამაშდა.

სეზონის ბოლოს იბრა წავიდა და ვილია მოვიდა.

ვილა, რომელიც "სარაგოსაშიც" და "ვალენსიაშიც" ცხრიანზე თამაშობდა. რა თქმა უნდა, ეს იყო მისი ადგილი. მართალია, ბოსკემ რამდენჯერმე ფლანგიდან ათამაშა, მაგრამ ეს გარემარბის პოზიცია მაინც არ ყოფილა.

ვილია ცენტრფორვარდი იყო.

სეზონის წინ, ესპანური გამოცემები, სავარაუდო შემადგენლობებს შემდეგნაირად ხატავდნენ: პედრო მარცხნივ, ვილია ცენტრში, მესი მარჯვნივ.

მოხდა პირიქით და ვილიას სასარგებლოდ უნდა ითქვას, რომ ეს ყველაფერი როგორც პროფესიონალმა, ისე მიიღო. მისთვის შეუფერებელ პოზიციაზე, იმაზე ბევრად მაგრად ითამაშა, ვიდრე ამას ვინმე ელოდა. მესიმ კი საბოლოოდ მოახდინა მოედნის ცენტრის ოკუპაცია და საბოლოოდ დააჯერა ყველა, რომ თანამედროვე ფეხბურთში, კლასკური ცხრიანი საჭირო აღარაა.

სწორედ აქიდან იწყება "ბარსას" სისტემის გარდაქმნა, რასაც ახალგაზრდულ გუნდში იკარდი შეეწირა. ერთ-ერთ ინტერვიუში აღნიშნა, მესის გამო მთელი სისტემა შეიცვალა და ცენტრფორვარდების ადგილი გუნდში აღარ დარჩა, ამიტომაც "ბარსელონა" დავტოვეო.

"ბარსას" დიდხანს აღარ უფიქრია ფორვარდზე, ყველაფერი კი ლუის სუარესმა შეცვალა. თუმცა, თავიდან საქმე რთულად იყო, მესიმ ცენტრში დაიწყო, იმიტომ, რომ სუარესი დისკვალიფიკაციას იხდიდა, კიელინის დაკბენის გამო. მისი სადებიუტო შეხვედრა "ბერნაბეუზე" შედგა. აქაც იგივე სურათი ვნახეთ, თამაშის წინ სუარესი ცენტრში დაგვიხატეს, მაგრამ მთელი თამაში ფლანგზე გაატარა და ასე გაგრძელდა ზამთრის შესვენებამდე.

მესი, ცენტრს, არაფრის დიდებით არ თმობდა.

ზამთარში ორი მნიშვნელოვანი ამბავი მოხდა. გარდა იმისა, რომ სატრანსფერო შეზღუდვის გამო სუბისარეტას თავზე შავი ღრუბელი ჩამოწვა, საყვედურიც გამოუცხადეს, თუ სუარესს ცენტრში ვერ ვათამაშებდით, ამდენი ფული რაში გადავყარეთო?!

მეორე ამბავი კი ჩავის გადაწყვეტილება იყო. სეზონის ბოლოს გუნდს დატოვებდა. სწორედ აქ გაჩნდა ვერსიები, რამ აიძულა მესი, დათმობაზე წასულიყო. ამბობენ, რომ ჩავიმ დაარწმუნა იმაში, რომ გუნდისთვის ასე უკეთესი იქნებოდა, იმასაც ამბობენ, რომ გადამწყვეტი როლი, სუარესთან კარგმა ურთიერთობამ ითამაშა.

ახლა რთულია ამის გაგება, თუმცა ფაქტია, რომ მესი სუარესს აღიარებს, როგორც საუკეთესო ფორვარდს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, მოედნის ცენტრიდან ფეხსაც არ მოიცვლიდა.

გავიხსენოთ მომდევნო ეტაპი. არავის, არც ფანებს და არც ფეხბურთელებს, ვალვერდეს ტაქტიკა დიდად არ მოსწონდათ, უმეტესობას კლასიკური 4-3-3 ურჩევნია, მაგრამ ვალვერდე პირველი იყო, ვინც "ბარსა" 4-4-2 ზე გადააწყო. კმაყოფილი კი მხოლოდ მესი იყო, თან ისე, რომ ვალვერდეს ბოლო წუთამდე მხარს უჭერდა, მისი გამათავისუფლებელი აბიდალი კი, კინაღამ შეიწირა.

სუარესმა ტრავმა მიიღო და ვინც საქმეში კარგად ჩახედული ვერ არის, იმან იფიქრა, რომ ამ პოზიციას გრიზმანი დაიკავებდა, იქნებ ახლა მაინც ათამაშდესო ფიქრობდნენ, მაგრამ შიდა სამზარეულოში კარგად გარკვეულმა ხალხმა იცოდა, რომ მესი, გრიზმანს არაფერს დაუთმობდა.

გრიზმანმა ეს უნდა დაიმსახუროს. მეფე სხვაგვარად არაფერს თმობს.

სწორედ ამიტომ არის უმნიშვნელოვანესი მესის რეკომენდაციის გათვალისწინება, რადგან ლეო ამბობს, რომ ლაუტარო სურს გუნდში, ესე იგი, ხედავს მის ადგილს, სხვა შემთხვევაში, ეს ვერნერი იქნება, კეინი, ობამეიანგი თუ ისევ გრიზმანი, ყველაფერი ბუნდოვანია.

როგორც იოჰან კრუიფმა აღნიშნა, მესი დიქტატორია და ეს აბსოლუტურად ნორმალურია იმის გათვალისწინებით, თუ რა მოვლენასთან გვაქვს საქმე.