მატჩისშემდგომი მიმოხილვა: Click-Flick

თურმე რა ახლოს ყოფილა ეს სიხარული, სულ რაღაც ერთი ხელის გაწვდენაზე. არადა, გასულ სეზონში ვერც წარმოვიდგენდით რომ ეს "ბარსელონა" ასე სწრაფად დაემსგავსებოდა იმ გუნდს, რომელიც ძალიან გვიყვარს ყველას. გუნდს, რომელიც არასდროს თამაშობს მხოლოდ მოგებაზე და ლამაზი ფეხბურთი მისი იდენტობის მთავარი ნაწილია. 

ჰანსი ფლიკის "ბარსამ" საწყისი ოთხი შეხვედრა მოიგო და ქომაგებს უკვე ყველაფერი დააჯერა. გამპერის თასზე განცდილი მარცხის შემდეგ სრული ნიჰილიზმი იყო, ახლა კი ხალხი ჭკუაზე არ არის, ახლა ყველას ერთი რამ აკერია პირზე - "ბარსა" დაბრუნდა! 

ეს კაცი ისედაც კიბორგს ჰგავს, მის გუნდებსაც ასეთი ეფექტი ჰქონდათ, თითქოს პულტით მართავს, ერთი მიაკლიკა და აბსოლუტურად სხვა რეალობაში გადართო. 

ის ერთი მინუსიც აღმოიფხვრა 

არ იყო დასამალი რომ მთავარი პრობლემა მარცხენა ფლანგია, მარჯვენასთან შედარებით მაგრად მოიკოჭლებდა, "ვალიადოლიდთან" შეხვედრაში კი ყველაფერი დალაგდა. ჯერ ერთი, ბალდე დაბრუნდა ძირითადში, რომელიც შეტევაში ყოველთვის ძალიან აქტიურია, მარცხენა გარემარბის პოზიციაზე კი რაფინია ვიხილეთ, რომელსაც საუკეთესო მატჩი ჰქონდა "ბარსელონურ"  და ალბათ არა მხოლოდ "ბარსელონურ" კარიერაში. 

წინა მატჩის გამო შევაქეთ, აშკარა პროგრესი აქვს და რაც მთავარია ყველგან თანაბარი მოტივაციით თამაშობს, ორივე ფლანგზე, მოედნის ცენტრში, ასეთი ხალხი არც კარში ჩადგომაზე იტყვის უარს, მთავარია მოედანზე იყოს. ყოველთვის საჭიროა ასეთი მოთამაშე და სწორედ ამ ხასიათის დამსახურებაა ის რომ კაპიტანთა სიაში აღმოჩნდა. 

ჰეთთრიქი შეასრულა და ორი საგოლე გადაცემაც მიითვალა. გარდა ამისა, მთელი მატჩის განმავლობაში აქტიური იყო. პირველი გოლი კი რომარიოს სტილში შეაგდო. აჰა, გამოაგდო მაინც რაღაც ბრაზილიური. 

ასე იქცა მინუსი პლუსად. ისიც სათქმელია, რომ იშვიათად, მაგრამ მაინც, რაფინია და ოლმო ცვლიდნენ ადგილებს, ეს კი გუნდს მეტად მობილურსა და მრავალფეროვანს ხდის. 

ლევანდოვსკიმ ისევ შეაგდო, იამალი ისევ გვაოცებს თავისი ფეხბურთით, არის მასში რაღაც ნეიმარის მსგავსი. ასე რომ, შემტევი ტრიო მე მგონი ჩამოყალიბდა. 

ნახევარდაცვის სამეული

ცოტა ვღელავდი, მარკ კასადომ დაიწყო საყრდენის პოზიციაზე და დიდად შესამჩნევი ვერ იყო, რაც მისი პოზიციის ფეხბურთელისთვის არც არის გასაკვირი. ვერც კარგი გამოცდა გამოდგა, მეტოქემ ვერ შეაწუხა, რომ მისი ნიჭი და უნარი უკეთ ამოგვეკითხა. ამის დრო კიდევ იქნება, ბერნალი კარგა ხანს ვერ დაბრუნდება, ფრენკი დე იონგი კაცმა არ იცის როდის დაიწყებს თამაშს, ასე რომ, ისევ მოგვეცემა დაკვირვების შანსი.

ოლმოსა და პედრის ყურება ისევ ისეთი სასიამოვნო იყო, როგორც წინა შეხვედრაში. ოლმო რომ მეტად გამტანი ფეხბურთელია ეს უკვე გავიგეთ, ზედიზედ მეორე შეხვედრაში შეაგდო გოლი, ამას დაუმატეთ რომ წინა მატჩში ხარიხა შეაზანზარა, "ვალიადოლიდთან" კი ორჯერ გაარტყა ბურთი ძელს, პლუს ერთი გოლიც შეაგდო თამაშგარედან და საბოლოოდ მაინც თქვა თავისი სიტყვა. 

მაჯაზეც მიგვანიშნა - საათებს დახედეთ, ჩემი დრო მოვიდაო. 

ვის აქვს პასი შენისთანა?! 

დაცვას ბევრი საქმე არ ჰქონია, რაც ჰქონდათ იმას კარგად გაართვეს თავი, ისე კი, შეტევაში უფრო დაგვამახსოვრეს თავი. მაგალითად, კუნდემ მშვენიერი გოლი შეაგდო. მისი გარღვევები ფლანგიდან არასდროს არის ისეთი სახიფათო, როგორიც მაგალითად ბალდესი, სამაგიეროდ, სტანდარტულების დროს მუდმივად საფრთხეს ქმნის. 

კუბარსის პასი იყო ნახატი! ერთი ფუნჯის გასმა და დაუხატა რაფინიას მცველებს ზურგსუკან. არ ვიცი რომელი პასი ჯობდა, კუბარსის თუ იამალის. ორივემ ცარიელ სივრცეში შევარდნილ ფორვარდს გაატანა ბურთი, უზუსტესად გადააგდეს და მერე მოხდა რაც უნდა მომხდარიყო. 

უნდა ვთქვათ რომ იამალისგან აღარ გვიკვირს, მაგრამ საქმე ის არის, რომ არც კუბარსისგან გვიკვირს უკვე, ჯერ კიდევ წინა სეზონში გვაჩვენა რომ პასის დიდოსტატია, გინდა პირველი პასი იყოს, გინდა ბოლო, ერთნაერი სიზუსტით და ოსტატობით ართმევს თავს. ნეტავ არაუხოსაც ჰქონდეს ასეთი რბილი შეხება.

სანაკრებო პაუზა 

ახლა როცა ყველას მოგვინდა რაც შეიძლება მეტჯერ და ხშირად გვეხილა "ბარსას" თამაში, სანაკრებო პაუზაზე გავდივართ და ჩვენი მთავარი სურვილიც უცვლელია - მთავარია ყველა ჯანმრთელად დაბრუნდეს. 

პაუზის მერე კი იქნებ ვინმემ მოასწროს კიდეც გამოჯანმრთელება. 

მომდევნო მატჩი "ჟირონასთან" იქნება, კარგი საგამოცდო შეხვედრაა. პაუზიდან დაბრუნების მერე თამაში ყოველთვის რთულია. ფლიკის მთავარ გამოცდას კი, რა თქმა უნდა, "ბაიერნთან" ვნახავთ, კარგად ჩაინიშნეთ - 23 ოქტომბერს, 23:00 ზე. 

მანამდე კი როგორც ჩანს, დიდი სიამოვნება გველის.