მატჩისშემდგომი მიმოხილვა: მოთმინება იწურება

ასეთი თამაშების მერე ამბობენ რომ გუნდში რაღაც არეულია. შიგნით, შიდა სამზარეულოში. კონფლიქტია, ვიღაცა ურევს. ასე ამბობენ იმიტომ რომ ეგ კონფლიქტები ზუსტად ასე ვლინდება მოედანზე, ყველა თავისთვის თამაშობს, გუნდი კი არ ჩანს. არ ვიცით შიგნით რა ხდება, მაგრამ დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ ჩავისა და ფეხბურთელებს შორის მაინცდამაინც დიდი ნდობა აღარ უნდა იყოს დარჩენილი.

უფრო ფეხბურთელებისა ჩავის მიმართ, ვიდრე პირიქით. 

თითქოს არაფერი მოასწავებდა ჯგუფში სიტუაციის არევას, "ბარსა" უდანაკარგოდ მიიწევდა წინ, ახლა კი რა ხდება, "პორტუსთან" ერთად გუნდი პირველ ადგილს იყოფს, მეორეზე კი "შახტარია" და მხოლოდ სამი ქულით ვუსწრებთ. იმავე "პორტუსთან" თამაშია დარჩენილი, ეს იქნება მატჩი პირველი ადგილისთვის. ფეხის დაცდენის შემთხვევაში კი "შახტარი" ეცდება რამეს გამორჩეს. აჰა, ასე აირია ყველაფერი. მაინც დაიძაბა. მაინც სანერვიულო გახდა. 

სათითაოდ ფეხბურთელების შეფასებას ნაკლებად აქვს აზრი, როცა მთელი გუნდი კრიზისშია. ელემენტალურად ბურთის ამოტანის ორგანიზება ვერ შეძლეს, აბა ვინ უნდა გამოვარჩიოთ?! ალბათ შტეგენი, რამდენიმე კარგი ბურთი აიღო, როგორც ყოველთვის. 

კატასტროფაა. 

მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ არ ისმის უმკაცრესი კრიტიკა, რომ ჩავია საჭესთან. ძალიან დიდია მის მიმართ სიყვარული და პატივისცემა. უდიდესი ავტორიტეტია. აბა წარმოიდგინეთ ახლა, მწვრთნელი რომ კუმანი იყოს, ვალვერდე, ან სეტიენი, ბოლო სამ კვირას არავის ვაპატიებდით. ჩავის კიდე ვაკრიტიკებთ, მაგრამ ეს არაფერია იმასთან შედარებით, რასაც იმ ხალხს დავმართებდით. 

ეს უპირატესობა ნელ-ნელა ქრება, თითქოს იწურება მოთმინება. სულ ქართული ამბები მახსენდება "ბარსას" შემხედვარე, ჰოდა, "ბარსაზე" რომ საქართველო გაგახსენდება, ესე იგი, ვერ არის საქმე კარგად. 

თავის დროზე, ქართველმა მწვრთნელმა ძალიან კარგი გუნდი გაიყვანა ჩემპიონთა ლიგაზე, ურთულეს ჯგუფში მოხვდა, მაგრამ უმაგრესად ითამაშა, ყველასგან ტაში და პატივისცემა დაიმსახურა, ჯგუფური ეტაპის საუკეთესო მწვრთნელიც კი გახდა იმიტომ, რომ ქართველებმა ტრადიცია არ დავარღვიეთ და ინტერნეტში მაგრად ვიაქტიურეთ გამოკითხვაში, ყველა დავჩაგრეთ. 

მერე, ჩამოვიყვანეთ ეს კაცი ნაკრებში, წარსულში შემტევ და აგრესიულ ფეხბურთს თამაშობდა, ყოველთვის მომთხოვნი იყო, დისციპლინირებული, მწვრთნელიც კარგი დადგა, მისი გუნდები სულ უტევდნენ, ალბათ ნაკრებიც დადგება ფეხზეო, იფიქრა ხალხმა და ჩაგვიყენა ავტობუსი. ჩავჯექით მერე იმ ავტობუსში და ვიჯექით ასე გიჟებივით, არც იქით წავიდა, არც აქეთ. 

რა თქმა უნდა, თავისი მიზეზები ჰქონდა ამ ყველაფერს, მაგრამ მოლოდინი ერთი იყო, შედეგი კი სულ სხვა მივიღეთ. ოღონდ, ის კაი კაცი ამბობდა ფეხბურთელები არ მყავსო და მართალი იყო, ჩავი კიდე ამას ვერ იტყვის. ვინ არა გყავს ბიჭო, ლევანდოვსკი გყავს, რომელსაც კაი ხანია უკვე ვერ ვიყენებთ, ის ხალხი გყავს, რომელიც ესპანეთის ნაკრების ბირთვად იქცა და მშვენიერი პორტუგალიელებიც მიიღე. 

მაინც ვერა, არაფერი გამოდის. თუ ვიგებთ მხოლოდ მინიმალურად. წაგებით კი აგერ, "შახტართან" წავაგეთ და წინა მატჩისა არ იყოს, ახლაც ქართველმა გააკეთა საგოლე პასი. მართლა რომ სჯობდნენ ჩვენს განაპირა მცველებს კი ვიტყოდი ვაჰ, დავიმატოთ-მეთქი, მაგრამ ძალიან შორს არის გოჩოლეიშვილი კანსელუსგან და აზაროვი ბალდესგან. 

ეგ არაფერი, შეერგოთ ეგ საგოლე პასები! შვილებსა და შვილიშვილებს მოუყვებიან, ჩავის გაფარჩაკებულ "ბარსელონას" ბურთი თავზე გადავახიეთო. 

ჩავიმ რამე უნდა შეცვალოს, თან ძალიან სწრაფად. კიდევ ერთი ასეთი მატჩი და უკვე "მონჟუიკზე" აფრიალდება თეთრი ხელსახოცები, ჰოდა, ძალიან მწარე სანახავი იქნება, ჩავის გამეტება ამისთვის არ ივარგებს. მომდევნო მატჩი "ალავესთან" არის ჩანიშნული, გუნდი ვალდებულია კარგი ფეხბურთი ითამაშოს და ბევრი გოლი გაიტანოს. თუ რამე სხვა ვნახეთ, ეჭვი მაქვს ათვლა დაიწყება.