Sympathy for the Devil

მე არ მჯერა ჯუდ ბელინგემი. პირველივე ტურიდან მივხვდი, რომ ვერ ვიჯერებ. არც ახლა მჯერა, მიუხედავად ამ შოკისა. არც ის მჯერა, რომ ინგლისელია, ასეთი მაგარი ინგლისელი ბოლოს როდის ნახეს, აღარც კი მახსოვს. დონეზე არ მაქვს საუბარი, სტილშია საქმე. შორიდან დამრტყმელის მეტი რა ჰყოლიათ, დიდი ჯახის მოყვარული და მაგარი მეპასეები, მაგრამ ასეთი ინტელექტის მქონე? ვინ იყო ბოლოს? ალბათ ბობი ჩარლტონი, აცხონოს ღმერთმა! 

ვერც გავიმ დაიჯერა. ჯუდი შეჭამეს პირველ ტაიმში. მეორე ტაიმის საწყის წუთებზე გავიმ ისე მარტივად აართვა ბურთი, რომ მთელმა "მონჟუიკმა" "კამპ ნოუს" ხმაზე შემოსძახა - გააავიიიი, გააავიიი.. დაუფასეს ტაიმნახევრის გარჯა. და როცა მეგონა, რომ ეს დაუჯერებელი კაცი მინდვრიდან გააქრეს, ზუსტად მაშინ დააჭედა შტეგენის კარში. თვალი ძლივს გავაყოლე, იმას როგორ დავწერ, უნდა აეღო-მეთქი. 

ეს მხოლოდ ერთი ეპიზოდის საქმე არ არის, "ბარსას" იდეალურთან მიახლოებული ტაიმნახევარი ჰქონდა, ბელინგემს ყველაზე ცუდი დასაწყისი სეზონში, არაფერი მოასწავებდა იმას, რაც მოხდა. მოწმენდილ ცაზე მეხი გავარდა. ზუსტად ის აქვს, რაც ინგლისელებს ასე აკლდათ, სიმტკიცე და ინტელექტი - უნარი იმისა, რომ ყველაზე რთულ მომენტში იპოვოს ძალა საკუთარ თავში. 

ამის მერე ყველაფერი შეიცვალა. "ბარსა" მოიშალა და უპირატესობა "მადრიდმა" მოიპოვა. 

ეშმაკის მთავარი ტრიუკიც ხომ ეს არის? დაგარწმუნოს, რომ არ არსებობს. და როცა დაგარწმუნებს, მერე გადავა მოქმედებაზე. ეს დაგვემართა. ბელინგემმა დაგვარწმუნა, რომ დიდი არაფერი ფეხბურთელი არ არის, რაის ახალი ზიდანი.. შეჭამეს ბურთიანად. 

მერე კი გამოჩნდა. 

ტაიმი პირველი - Satisfaction 

ჩავის ურთულესი ამოცანა ჰქონდა გადასაწყვეტი. მე ამ კაცზე ცუდის მთქმელი არ ვარ. ისე მაგრად დაგეგმა ყველაფერი, ისეთი მწირი რესურსით, რომ ცუდის თქმა უბრალოდ არ გამოვა. სამი ფეხბურთელი დაგვიბრუნდა, სამივე სკამზე დარჩა და თავიდანვე ნათელი იყო, რომ გუნდს დიდად ვერ გააძლიერებდნენ, ელემენტარულად ფორმაში არ არიან. ყველაზე მეტად სადაც გვჭირდებოდა გაძლიერება, იქ მოვისაკლისეთ პედრი და დე იონგი. 

ჩავიმ 3-4-2-1 მოიფიქრა. თან რა მაგრად მოიფიქრა! სად გინახავთ გუნდი ცენტრალურ შეხვედრაში ცვლიდეს ტაქტიკას და ყველაფერი აწყობილი საათივით ყოფილიყოს?! პირველ ტაიმში ყველა მოწოდების სიმაღლეზე იყო. შტეგენს საქმე არც ჰქონია. ინიგო-კრისტენსენი-არაუხოს ტრიო მშვენივრად გამოიყურებოდა, მათ წინ გამორჩეული დუო ვნახეთ - გავი და ილქაი. როგორი ტაიმი ჰქონდათ? საუკეთესო ამ სეზონში! გოლიც ფანტასტიკური იყო, ილქაის აჩქარება, მადრიდელებში ისე გაიარა, თითქოს დგარები ყოფილიყვნენ. ყველაფერი ძალიან მაგრად დაიწყო!

ფლანგები ბალდესა და კანსელუს ჩაბარდათ, ბალდესგან შეტევაში მეტი სარგებელი უნდა მიგვეღო, საბოლოო ჯამში, მათაც კარგი ტაიმი ჰქონდათ, ცენტრში ფერმინი და ფელიში ვნახეთ, უზუსტესი, საჭირო რიტმში მოთამაშე ორი შემქმნელი, თუ რამე დააკლდათ, დამაგვირგვინებელ ფაზაში ცივსისხლიანი მოქმედება იყო. ეს გახდა ამ მატჩის მთავარი მინუსი, რაზეც ჩავის ვერ მივცემთ შენიშვნას, "ბარსას" მომენტები უნდა გამოეყენებინა. 

წინ ფერანი იყო და იმის თქმა შეგვიძლია, რომ ლევანდოვსკიზე სწრაფად მოქმედებდა. პოლონელმა ტემპი დააგდო. ეს არ იქნება ბოლო მატჩი, სადაც ასეთი სურათი გვექნება, რობერტს დიდი სარგებელი მოაქვს, მაგრამ მისი დრო წავიდა. მით უმეტეს, უთამაშებელი ლევანდოვსკი ბევრს ვერაფერს გააწყობდა. მაგრამ როგორ გინდა, ამაზე უარი თქვა? ჩავის რომ ლევანდოვსკი არ გამოეყვანა, წარმოიდგინეთ, რა კრიტიკა დაატყდებოდა. 

პირველი ტაიმი იყო იდეალური, საკმარისად აგრესიული, ხისტი, უმაგრესი პრესინგით და ძალიან კარგად დაგეგმილი შეტევებით. "ბარსას" სჯეროდა, რომ ამ თამაშს აუცილებლად მოიგებდა. ასეთი განწყობა იყო, თუმცა.. 

ტაიმი მეორე - I Can't Get No

ერთხელ დარჩა გავის ბელინგემი. არაუხოს ვინისიუსი არ გაპარვია, ბოლომდე სიქა გააძრო, გავის კი ერთხელ დარჩა ჯუდი. მხოლოდ იმიტომ, რომ თავად იყო ის ფეხბურთელი, რომელმაც ბურთი საჯარიმოდან გამოიტანა. სწორედ მისი გამოტანილი ბურთი მიუვიდა ჯუდს. აქედან უკვე სულ სხვა თავი იწერება. მანამდე კიდევ იყო ძალიან კარგი შანსი, ინიგო მარტინესი ურტყამდა თავით, ისევ ძელი. ცუდად მენიშნა. ფეხბურთს ხომ დღემდე ის დაუწერელი კანონი მართავს. უნდა გაიტანო, მით უმეტეს, ასეთ შეხვედრაში, სხვაგვარად მკვდარი ხარ. 

"ბარსას" დაცვის ხაზი იმდენად დამაჯერებლად იდგა, რომ შორეული დარტყმებითღა შემოგვიტიეს. ვერ მივიღეთ გაფრთხილებად, არადა, გამოჩნდა, რომ კარლომ ასე დაავალა თეთრებს. ჯერ კროოსი იყო, მერე ჩუამენი, ბოლოს კი ბელინგემი. 

გუნდი მოიშალა. აუცილებელი იყო ცვლილებები, მაგრამ არცერთმა ცვლილებამ არ იმუშავა. შემიძლია ვთქვა რომ ყველა დამწყებმა უკეთ ითამაშა, ვიდრე ცვლილებაზე შემოსულმა: 

ფერანი უფრო სწრაფი იყო, ვიდრე ლევანდოვსკი. გადაწყვეტილებებს გაცილებით სწრაფად იღებდა, რაც სწრაფი შეტევების გარანტი გახდა. მეორე მხრივ, აუცილებელი იყო ლევანდოვსკის გამოყვანა, მაგრამ როგორც მოსალოდნელი იყო, ჯერ შორს არის სასურველი ფორმისგან. 

კანსელუ ბევრად სასარგებლო იყო, ვიდრე იამალი, მიუხედავად იმისა, რომ ლამინი ცუდად არ შემოსულა. 

ჟოაუ უფრო კარგი იყო, ვიდრე რაფინია. 

ფერმინი უკეთესი იყო, ვიდრე რომეუ. თანაც მაშინ, როცა შეტევა გვჭირდებოდა ყველაზე მეტად დაცვაზე ორიენტირებული რომეუ მივიღეთ, რატომ? იმიტომ რომ ბელინგემის მიმართ შიში გაჩნდა, და როგორც აღმოჩნდა შიში ლოგიკური იყო. 

რომეუს დაევალა მაქსიმალურად ახლოს ყოფილიყო ბელინგემთან, საჯარიმოს მისადგომებთან და საჯარიმოშიც. ფაქტია, რომ დავალება ვერ შეასრულა. ვერავინ გათვლიდა მოდრიჩის უნებლიე შეხებას და ბურთის ასეთ ტრაექტორიას, მაგრამ რომეუს ჯუდი გაექცა, აბსოლუტურად მარტო დარჩა კარიდან სამ მეტრში. მორჩა. 

პირველ რიგში ჩავი არ იმსახურებდა წაგებას. ამხელა სამუშაოს მერე, როცა ასეთ კრიზისულ სიტუაციაში მოუწია კლასიკოს თამაში, ასე კარგად დაგეგმა ყველაფერი, ასე მოტივირებულები გაუშვა ფეხბურთელები მოედანზე, და მაინც დამარცხდა. იმდენი კლასიკო აქვს ნათამაშები, მისთვის ახალი არაფერი იქნება. ბოლო წუთებზე წაუგია და მოუგია კიდეც. როგორც მწვრთნელისთვის ეს დიდი გამოცდილება და საზრდო იქნება. 

სეზონი დიდია. "ბარსას" აქვს უნარი იმისა, რომ სხვაობა აღმოფხვრას და ჩემპიონობა შეინარჩუნოს. ამის მჯერა, ბელინგემის კი არ მჯერა. მიუხედავად ამ შოკისა, მაინც მიმაჩნია, რომ მთელი სეზონი ასე ვერ გაგრძელდება. სადმე აუცილებლად მოუკლებს. და თუ არ მოუკლებს, მაშინ კიდევ ერთი კრედიტის აღება იქნება საჭირო, ვინმე ისეთის მოყვანა, ვინც მასთან კონკურენციაში კლასიკოს ახალ ეპოქას შექმნის.