მატჩისშემდგომი მიმოხილვა: 8 წუთი
ასეთ მოგებაზე ექვს ქულას უნდა იძლეოდნენ.
ეს რვა წუთი უნდა იხატებოდეს და მუზეუმის პატარა კუთხეში იკიდებოდეს. პატარა იმიტომ, რომ დიდი ამბებიც ბევრი ჰქონია ამ კლუბს და ეს მოგება ვერ არის ეგეთი დიდი, მაგრამ გამოსაფენი და გამოსაჩენი რვა წუთი ნამდვილად იყო.
აბრაკადაბრა! - როგორც ქართული "რვა წუთის" გმირმა შესძახა და მთვარე ჩააქრო. გააოგნა შვილიც და შვილის გოგოც.
ეგრე პირდაღებული იყო ყველა ამ რვა წუთის შემხედვარეც, ოღონდ გაკვირვებისა არ იყო ეგ ღია პირი, ღრიალი ამოდიოდა დაღებული პირიდან. ის სიტყვა, რომელსაც ყველაზე ხშირად ყვირიან სპორტის ქომაგები და ალბათ ყველაზე ხშირად ყვირიან ამქვეყნადაც - გოოოოოოოლ!
რაფამ თავი შეგვახსენა
ორი ძალიან კარგი თამაშის შემდეგ თითქოს ცივი წყალი გადაგვასხეს, ძველი "ჩელენჯი" გაგვახსენეს, მოდის ხოლმე ეს გამოწვევები ერთ დროს მძვინვარე კლუბებისგან, ხან "მანჩესტერი" გამოგვიწვევს, ხან "მილანი", ჯერ ისინი გადაისხამენ გაყინულ წყალს, მერე ჩვენ... ოღონდ ჩვენ აღარ გვინდა, საკმარისად გავკაჟდით.
მართლა გადაგვასხეს ოღონდ პირველ ტაიმში. რაფა ბენიტესმა ძალიან კარგად მოამზადა გუნდი, დიდი მადლობა ეკუთვნის ჩვენგან, ეს მატჩი დიდი საზრდო იყო ჯერ კიდევ ახალგაზრდა გუნდისთვის. რაღაცით ჰგავდა პირველ ტურში "ხეტაფესთან" შეხვედრას, რაღაცით კი არ ჰგავდა. უხეშობით ჰგავდა, ბევრი გვირტყეს, დე იონგს და ლევანდოვსკის მაგრად მოხვდათ. "ბარსას" შეტევა უჭირდა. აი ორგანიზებით კი არ ჰგავდა, "ხეტაფესთან" შედარებით ბევრად ორგანიზებულად შემოგვიტიეს, კარგი საცქერი იყო, მაქსიმუმ ორი შეხებით გადმოდიოდნენ ჩვენს ნახევარზე და უსწრაფესი კონტრშეტევები დაგვიხატეს. იაგო ასპასისგან წყენა ადრეც გვახსოვს, ახლა კი ეს ბამბაც გამოჩნდა. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ მატჩამდე ბენიტესი უკეთ მოემზადა მატჩის მიმდინარეობისას კი ჩავიმ მაინც შეძლო და გარდატეხა შეიტანა.
ბენიტესი დიდი კაცია. მაგის ზეობის ხანა დასრულებულია, მაგრამ უდიდესი გამოცდილება აქვს და თავისი საქმეც კარგად იცის. ასეთ გუნდთან მოგება, თანაც ასეთ ჟანრში, მაგარი ამბავია.
პირველი ტაიმი
უხერხული შეცდომით დავიწყოთ. მარცხენა ფლანგზე მარკოს ალონსო ვნახეთ, მე არ ვიცოდი არაფერი ბამბას შესახებ, ძმებ ერნანდესებს კი უნდა სცოდნოდათ, კარგი ათლეტური მონაცემების სწრაფი ფეხბურთელია, ალონსოს ერთ ნაბიჯში უკვე სჯობდა. "სელტას" სწრაფ იერიშებს ვერაფერი მოუხერხეს, სისწრაფე მოგვაკლდა, კრისტენსენს განსაკუთრებული შეცდომები არ ჰქონია, კარგად იდგა, ტრადიციულად, მაგრამ ზურგსუკან გადაკიდებულ ბურთზე გაუჭირდა, ისე როგორც მთელ "ბარსელონას", ვერავინ ივარგა ამ მოცემულობაში და შეგვიძლია ვთქვათ რომ იდეალურად გათვლილი შეტევები იყო, ბრავო რაფას! მე ის კრიალოსანიანი კაცი გამახსენდა, "რუბინით" მოგვიგო და როცა ჰკითხეს როგორ მოახერხე ეს ყველაფერიო, თქვა რომ იღბალთან ერთად ვცადეთ დაცვასა და ბუსკეტს შორის სივრცე გამოგვეყენებინა, როგორც წესი, გვარდიოლას "ბარსას" ყველაზე დიდი სივრცე აქ რჩებაო.
ამ შეხვედრაში კი შტეგენსა და დაცვას შორის იყო ძალიან დიდი სივრცე. "სელტა" სწრაფად ამოვიდა, სწრაფადაც გაიქცა, კარგადაც დაარტყეს, გოლებიც შეყარეს, შტეგენმა კი რამდენჯერმე გვიხსნა, მატჩი გადაარჩინა და MVP-ის ჯილდოც ჩაიხუტა.
მეორე გარდამტეხი ამბავი ფრენკი დე იონგის ტრავმა იყო. საუკეთესო ფორმაში მყოფი ფრენკი დავკარგეთ, ძალიან დიდი დანაკლისი იქნება, როგორც იწერება კოჭის მყესი გაიჭიმა, ამასთან ხუმრობა კი არ შეიძლება, მყესს დიდი დრო მიაქვს ყოველთვის. გადავრჩით რომ არ გაწყდა.
ამ სეზონში სკამიც გრძელია. გავი შემოვიდა, ჩვეულად, აგრესიულად, ძალიან გვაკლდა დასაწყისში მისი ხასიათი. მალე პედრიც დაბრუნდება, თუმცა, დე იონგის დაკარგვით რომეუს პოტენციური შემცვლელიც დავკარგეთ, რაც ძალიან ცუდი ამბავია.
საშინელი ტაიმი იყო. ბენიტესის ტაიმი იყო.
მეორე ნახევარი
დროული ცვლილებებით დაიწყო. აუცილებელი იყო არაუხოს გამოსვლა, ჯერ ერთი იმიტომ, რომ ორთაბრძოლებში დავიჩაგრეთ, მერე იმიტომ, რომ დაცვაში სისწრაფე გვაკლდა. თუმცა, მოგვიანებით აღმოჩნდა, რომ არაუხოს სისწრაფეც ვერ იყო საკმარისი, ერთხელ გვიხსნა, ერთხელ ვერა.
"ბარსა" სამ ცენტრალურ მცველზე გადაეწყო - არაუხო, კუნდე, კრისტენსენი.
ალონსოს ნაცვლად იამალი შემოვიდა. არა რაფინია, არამედ იამალი. ალბათ იმიტომ, რომ იამალი უფრო ხშირად მიდის დრიბლინგზე, რაფინია კი ჩაწოდებას, ან დიაგონალს არჩევს ხოლმე. ამჯერად უფრო მწვავე თამაში იყო საჭირო. ჩაბარდა მარჯვენა ფლანგი ლამინს, მარცხენა ფერან ტორესს, რომელსაც ცუდი მატჩი ჰქონდა. მეორე ტაიმის ყველაზე რეალური მომენტი გაუშვა ხელიდან, საბოლოოდ ისეთი შედეგი დადგა რომ ბევრს მიავიწყდა კიდეც, მაგრამ წარუმატებლობის შემთხვევაში არავინ დაინდობდა. წინა სეზონის ფერანი იყო - კარში ვერ მოარტყა.
საყრდენ ზონაში კანსელუსა და გავის დუეტი მივიღეთ, გვარდიოლას ხელში კანსელუ მიჩვეული იყო ცენტრში ბურთის გორებას, რამდენჯერმე ცუდი პასი გააკეთა, მაგრამ ბოლოს ისეთი იკისრა, ამ პასებს ვინღა ჩივის?!
მათ წინ ილქაი, შეტევაში კი ჟოაუ და ლევანდოვსკი მოქმედებდნენ.
ბევრი მაინც არაფერი გამოვიდა, ფერანის მომენტი უკვე ვახსენეთ, კარგი კომბინაციის შედეგად დატოვეს ერთი-ერთზე, მან კი ქარს გაატანა. არადა სწორ სივრცეში სწორად გაიხსნა, სისწრაფეც აკრიფა და.. ააცილა.
იყო არაუხოს შორიდან გასროლა და სხვა წარუმატებელი მცდელობები, ძირითადად კარში დარტყმის გარეშე რომ სრულდებოდა.
ჩავიმ მალევე კრისტენსენი გაიყვანა და ბალდე შემოიყვანა. სამი ცენტრალური მცველიდან ერთს შეტევაში ჩართვის უფლება მისცა, ბოლომდე ვაბანკზე წავიდა, მერე კი ანტიგმირივით ფერანიც გაიყვანა და რაფიანია შემოუშვა, ეს ბოლო ცვლილება იყო, სხვა ვეღარაფერს შეცვლიდა. თავშიც შემოირტყა ხელები როცა მეორე გოლი მივიღეთ, თითქოს დასრულდა ყველაფერი, მაგრამ ახალი სისხლი გვაქვს, პორტუგალიური.
ჟოაუ ამ პასით მიქაელ ლაუდრუპს, რონალდინიოს, გვარდიოლას, მესის და სხვა ლეგენდებს შეუერთდა. კლასიკური "ბარსელონური" გოლით შეამცირეს ანგარიში. ლამაზი იყო, დიდებული! პასიც, შესრულებაც, ჩანაფიქრიც, შემართებაც. ასეთი გოლებიც ამოკრეფილი გვაქვს "ბარსას" ისტორიიდან და კიდევ ერთხელ შეგიძლიათ თვალი გადაავლოთ. მერე თავად განსაჯეთ სად დაიკავებს ეს გოლი ადგილს.
ყველამ იგრძნო რომ მეორე გოლიც მოჰყვებოდა, მთავარი ბარიერი გადაილახა და ყველაფერი გამარტივდა.
გამთანაბრებელ გოლზე კანსელუს ეკუთვნის ქება-დიდება, ჯერ გახსნის გამო, მერე ძალიან სწრაფი შეფასების გამო, მიხვდა რომ გატარება სჯობდა ბურთის მიღებას, მიხვდა კი არა, იცოდა, რადგან წამში შეაფასა სიტუაცია, ერთი ჩვეულებრივი პასი საგოლე მომენტად აქცია, გადამწყვეტი მოქმედება იყო საჭირო და ისე მოიქცა როგორც უმაღლესი დონის ფეხბურთელები იქცევიან, აქაც ჯერ თავში დაიწერა ეს ამბავი და მერე ფუნჯით მოიხაზა, ლანგრით მიართვა რობერტ ლევანდოვსკის, პოლონელმა კი დუბლი გვაჩუქა.
რწმენის ხარიხსი ისე გაიზარდა რომ ცოდნად იქცა, არათუ გვწამდა, უკვე ვიცოდით რომ "ბარსა" მოიგებდა. მაგრამ, წერტილს თუ კანსელუ დასვამდა ამას ცოტა თუ წარმოიდგენდა, კარგი ცენტრფორვარდივით ითამაშა, საჯარიმოში შეირბინა და ერთი შეხებით გადაგზავნა ბურთი კარში, ისე თითქოს დენის ბერგკამპი იყოს.. მაგარი ბიჭი მოვიყვანეთ.
ხარობს ლაპორტა, ხარობს "ბარსა", ხარობს ჩავი, რომელმაც კონტრაქტი გაახანგრძლივა და ნაბიჯ-ნაბიჯ მიუყვება პროექტს, რომელიც მორიგ ტრიუმფად უნდა იქცეს.
მომდევნო მატჩი "მალიორკასთან" გვექნება. დე იონგის გარეშე. მთავარი დაკვირვების ობიექტი რომეუ იქნება, თავს დავდებდი რომ კლასიკოში დე იონგს დახევდნენ საყრდენად, უბრალოდ ვერ გარისკავდნენ სხვაგვარად, ახლა კი რომეუ უნდა მოემზადოს, მატჩიდან მატჩამდე უნდა გაუმჯობესდეს, სხვა გზა არ არის, ასე შორიდან იკითხება რომ ის იქნება მთავარი სუსტი რგოლი.
რაც შეეხება გარემარბებს, სამნი არიან - ფერანი, რაფინია, იამალი, ციდან ვარსკვლავებს ვერცერთი ვერ სწყვეტს, გამონათებები კი სამივეს აქვს, კონკურენტებად იქცნენ, რადგან ჟოაუ ისეთ ფეხბურთს თამაშობს რომ მისი სკამზე დასმა აღარ გამოვა.
ვნახოთ..
მანამდე კი ვიდეოანალიზს დაელოდეთ, დიდი ხანია მატჩი აღარ გაგვირჩევია, ახალი "ბარსას" დაკვირვება საინტერესო საქმე უნდა იყოს.
ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები Barcamania.ge-ს ადმინისტრაციისას ყოველთვის არ ემთხვევა და ზოგ შემთხვევაში, ის საკითხისადმი ავტორის სუბიექტურ დამოკიდებულებას გამოხატავს.
ამ სიახლეზე კომენტარები გათიშულია.
კომენტარები [ 24 ]