მატჩისშემდგომი მიმოხილვა: სამი ქულა ცალი ფეხით - წინ ბაიერნია

მეორე ტაიმის მიწურულს თამაში შეწყდა, თავიდან ვერაფერში გავერკვიეთ, მაგრამ ვიცოდით, რომ ტრიბუნაზე ხდებოდა რაღაც, ფეხბურთელების, მწვრთნელების, მსაჯების მზერა ერთი წერტილისკენ იყო მიპყრობილი, სადაც ადამიანი გადარჩენისთვის იბრძოდა, ჯერ ერთი, მერე მეორე. 

არაუხო ღმერთს ელაპარაკა. სავედრებელ ლოცვას ასრულებდა მოედანზე მუხლმოდრეკილი. საბოლოოდ, ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდა, კვლავინდებურად მოვესწარით შუა თამაშის დროს წუთებს, რომელიც ფეხბურთს მნიშვნელობას უკარგავს. ადამიანის სიცოცხლე გაცილებით მნიშვნელოვანია, იმდენად რომ მოედანზე დაპირისპირებაც აღარ გამოდის, აღარც თამაში გამოდის და აღარც კონცენტრირება. 

უსიამოვნო მომენტი საჭირო ხალხის ჩარევით განიმუხტა, გუნდები თამაშს დაუბრუნდნენ და "ბარსამ" საქმე ბოლომდე მიიყვანა. ასეთი ამბავი იყო ბოლოს, დასაწყისში კი ცოტა მოვიწყინეთ. 

პირველი ტაიმი

დებიუტანტი გვყავდა. ეტყობა, რომ სახლში დაბრუნდა. ისე ითამაშა ახალკაცობისა არაფერი ეტყობოდა, თითქოს წლებია, ჩვენთან თამაშობს, ის სიმშვიდე და თავდაჯერება გვაჩვენა, რომელიც სერჟინიო დესტისთვის ძალიან უცხო იყო, ეცადა, მაგრამ ვერაფრით შეიძინა. ბელერინი მოუმატებს, დროც მიეცემა, უკეთეს მეტოქესთან კიდევ უფრო მეტს დავინახავთ. "ბაიერნთან" კი არა მგონია, ძირითადში აღმოჩნდეს. კუნდემ დაისვენა, სავარაუდოდ სწორედ "ბაიერნისთვის" დაისვენა. დაიკავებს მარჯვენა ფლანგს, ცენტრში კი არაუხოსა და გარსიას დუეტს ვიხილავთ, ლოგიკურად ასე ჩანს. აი, მარცხენა ფლანგს ყველაზე მეტი კითხვის ნიშანი აქვს. ბალდე კარგად გამოიყურება, "კადისთანაც" კარგი იყო, ერთ მომენტში თერთმეტმეტრიანიც აიკიდა, უფრო სწორად, ვერ აიკიდა, მსაჯმა თავი დაიბრმავა, VAR-ის კაბინაშიც ჯოკერს თამაშობდნენ და დაიკარგა ეს მომენტი. არადა, მარტივი ამბავი იყო, შეიჭრა საჯარიმოში, მცველმა დაიჭირა, თან დაიჭირა მაშინ, როცა საჯარიმოს ხაზი გადაკვეთა, ბალდე წაიქცა იდეალურ დროს, მაგრამ სასტვენი არ გაგვიგია. ესპანელი მსაჯები ფორმაში არიან. 

არის ბალდე საკმარისად კარგი იმისათვის, რომ "ბაიერნთან" ძირითადში ვნახოთ? რავიცი.. გამოცდილება ბევრს ნიშნავს, ბალდეს კი აშკარად აკლია. რისკია სამივეს დაყენება, ბალდე გამოუცდელია, ალბა ცუდ ფორმაშია, ალონსო კი ახალი მოსულია. კარგი საფიქრელია, დრო არც თუ ისე ბევრია. 

იყო პირველ ტაიმში მომენტები, საკმარისად იყო, გოლი კი არ გავიდა. აქტიურობდა მემფის დეპაი, ჯერ დე იონგი გაიყვანა კარგ პოზიციაზე, მერე თავად იყო გოლთან ახლოს, მაინც არაფერი გამოვიდა. შანსი მიიღო და ვერ გამოიყენა. "კადისთან" თუ არა, აბა ვიღასთან უნდა გამოიყენო?! 

შანსი მიიღო ფერან ტორესმა და ალბათ ყველაზე ცუდი იყო შეტევის ხაზში, ორი დარტყმით დაგვამახსოვრა თავი, სახიფათო იყო, მაგრამ კარში არცერთი წასულა. მიზანი ისევ გასასწორებელი აქვს. 

აი, რაფინიას არაფერი უჭირდა, ფორმაშია, მარცხენაც მუშაობს, კარგად გაისროლა პირველ ტაიმში, ბურთი ძელს მოხვდა, რაფინია უკვე აღნიშვნას იწყებდა, გარბოდა კიდეც მოედნის კუთხესთან, მაგრამ.. ძელი! 

მომენტებს არაუშავდა, თამაშის ხარისხი ვერ იყო კარგი, პირველ ტაიმში გუნდს სისწრაფე აკლდა, არა ინდივიდუალური, არამედ გუნდური, როგორც წესი, ამ კომპონენტში მომატებას ლევანდოვსკი განაპირობებს, ის არის ფეხბურთელი, რომელიც სწრაფად იღებს გადაწყვეტილებებს, პოზიციას ყოველთვის დროულად ავსებს და პასებიც დროული აქვს. მის გარეშე ბურთი ზედმეტად ნელა და დიდხანს მოძრაობს. 

მეორე ტაიმი

გავის კარგი მატჩი ჰქონდა. ნელ-ნელა შედის ფორმაში, წინა მატჩებში ჩავი აქებდა, ახლა უფრო მეტი ადამიანი შეაქებს, წუნიც ნაკლები აქვს და შედეგიანობასაც ზრდის. სწორ დროს და კარგად გაიხსნა, რაფინიამ კარგი პასით მოძებნა, გავის ძლიერ ჩაწოდებას ფრენკი დე იონგის გოლი მოჰყვა. 

გაიხარა ნიდერლანდელმა. სჭირდებოდა გოლი. გატანილ გოლზე მეტად ვერაფერი შემატებს ფეხბურთელს თავდაჯერებას. გატანილ გოლს საოცარი ენერგია მოაქვს, ფეხბურთის მშვენებაა, ფეხბურთის დედააზრი! არ აქვს მნიშვნელობა, როგორ გაგაქვს, მთავარია, რომ შენი ფეხიდან ბურთი კარის ხაზს გადაკვეთს, შენი გვარი კი სათამაშო უპირატესობას აღადგენს. ამ დროს ხვდები, რომ რაღაც შეგძლებია, იმაზე კარგად, ვიდრე ვიღაც-ვიღაცებს ჰგონიათ. 

ასე გაიხსნა ანგარიში, მერე ის გიჟები გამოვიდნენ. 

გოლის მნიშვნელობაზე ვწერდი, ბატონი ლევანდოვსკი განკაცებული გოლია. დაბადებულია გასატანად. ჩავი ერნანდესმა მოედანზე გატანილი გოლი შემოუშვა. იშვიათია ასეთი ამბავი, აქამდე მხოლოდ მესისგან გვქონდა ნანახი, დიეგო სიმეონე მთელი მატჩის განმავლობაში ლოცულობდა, მხოლოდ მესის დანახვაზე წყვეტდა ლოცვას, არაფერს აზრი აღარ ჰქონდა, თავისი გუნდის გატანილ გოლსაც აღარ აღნიშნავდა, თუ მესი იწყებდა მოედნის კიდესთან გახურებას. 

დიდი შიშის გამავრცელებელი იყო პატარა ლეო. 

ლევანდოვსკი მხოლოდ ახლა ნერგავს ამ შიშს, ახლა იწყებს, და უნდა აღინიშნოს, რომ ძალიან მაგრად იწყებს. 

მერე ის ავბედითი წუთები იყო, ნერვიული, სტრესული წუთები, მატჩი განახლდა, ლევანდოვსკი გაიქცა და ფატის გაატანინა ცარიელ კარში, დე იონგისა არ იყოს, ფატისაც მაგრად სჭირდებოდა გატანა, ჰოდა მიიღო საჩუქრად. რა კარგად დალაგდა ყველაფერი. 

დემბელეც კარგად შემოვიდა. ჯანმრთელია, თამაში უხარია და ყველა მატჩში შედეგიანია. წერტილი დამბომ დასვა, ჯერ მცველები აწვალა და მერე გაისროლა მარჯვენა ფეხით, იფიქრა იფიქრა რომელი ფეხით დავარტყაო და ბოლოს თავის დემონებთან ჭიდილში მარჯვენა ფეხზე ჩამოყალიბდა. 

კარგი გოლი იყო. 

ანგარიშიც კარგია. 

ვისაც ყველაზე მეტად სჭირდებოდა გატანა, იმან გაიტანა. 

რაღა დარჩა სრული ბედნიერებისთვის? რა და, "ბაიერნთან" კარგი ჯახი! 

არ არის "ბაიერნი" დაუმარცხებელი. არ არის იდეალურ ფორმაში, და თუ რობერტს სადმე შიში დაუნერგავს, სწორედ გერმანიაში. 

უჰ, რა კარგი რამ გველის წინ.. 

აბსოლუტურად ყველა პოზიციაზე ჩამოყალიბებული ვარ, მხოლოდ მარცხენა მცველის ამბავი მაფიქრებს, შესაძლოა, მე მაფიქრებს, ჩავის კი უკვე გადაწყვეტილი აქვს. 

სამშაბათს ვნახავთ, 23:00 საათზე.