ჩავის ღია წერილი ინიესტას
"ბარსელონას" ერთმა ლეგენდამ, ჩავი ერნანდესმა, მეორე ლეგენდას, ანდრეს ინიესტას, ემოციური ღია წერილი მიუძღვნა, რომლის თარგმანსაც ჩვენს მკითხველს ვთავაზობთ.
"ახლაც მახსოვს ის დღე, როდესაც ანდრესის თამაში პირველად ვნახე. მანამდეც მეუბნებოდნენ: "ჩავი, ერთი ბიჭი გვყავს, დიდი მომავალი აქვს, ცოტათი შენ გგავს." მაგრამ როდესაც მისი თამაში ვნახე, საკუთარ თავს ვუთხარი: "რა ხდება, ეს ბიჭი მე არ მგავს. ის განსხვავებულია." ის უფრო პროდუქტიული იყო, დრიბლინგზე უფრო ხშირად მიდიოდა.
უკვე ბავშვობაში იგრძნობოდა, რომ ის საკუთარი საქმის პროფესიონალი იყო. ამას ის სხეულის იმ მოძრაობით ახერხებდა, რომელსაც ბურთის მიღებამდე აკეთებდა. ის ორივე ფეხით კარგად თამაშობდა. ახლა ეს ნორმალურია, მაგრამ იმ დროისთვის რევოლუციური ამბავი იყო.
მისი თამაში შოუ იყო. რასაც შენ მოედანს მიღმა ფიქრობდი, ის ამას მოედანზე აკეთებდა. ისეთი გრძნობა გქონდა, თითქოს ის გისმენდა. ის ამას იმდენად ბუნებრივად აკეთებდა, რომ გეგონა, არც კი ფიქრობდა.
ანდრესი, ჩემის აზრით, ესპანეთის ისტორიაში ყველაზე ნიჭიერი ფეხბურთელია. ის ყოველმხრივ დასაფასებელი მოთამაშეა. ის სამაგალითო, ალტრუისტი, ემპათიკური, გუნდური მოთამაშე, გამარჯვებული, ლიდერი და ბურთის მოყვარული ადამიანია. იცის კი ხალხმა, თუ რას ნიშნავს ეს?
როდესაც სხვა ფეხბურთელი ფიქრობს: "არ მომცე ბურთი, გთხოვ, ახლა არ მომცე", ანდრესი გეტყვის: "მოდი, მომეცი ბურთი. გთხოვ, მომეცი."
ასეთი თანაგუნდელის ყოლა სანატრელია. ის ნამდვილი ლიდერია, ჩუმი, მაგრამ ნამდვილი ლიდერი.
მე, რომელიც მთელი კარიერის განმავლობაში მეპასე ვიყავი, ანდრესის, ლეოს, ბუსის მსგავსი ფეხბურთლები მჭირდებოდა... საუკეთესო თანაგუნდელები მყავდა. ისინი საჭირო შედეგს ყოველთვის გაძლევდნენ, რაც არ უნდა რთული სიტუაცია ყოფილიყო.
არ ვიცი როგორ ახერხებდა, მაგრამ ანდრესი ყოველთვის საჭირო დროს საჭრო ადგილზე იყო. "შემომხედე, აქ ვარ". თუმცა, ის ამას სიტყვებით არ მეუბნებოდა. ერთად 10 წლის განმავლობაში ვთამაშობდით, მაგრამ მოედანზე ხშირად არ ვსაუბრობდით. ეს საჭირო არ იყო. ერთმანეთის თვალებით გვესმოდა. მისი სხეულის ენა კომუნიკაციის საუკეთესო საშუალება იყო.
ზოგჯერ, თამაშის დროს, მის ქმედებას ვაკვირდებოდით. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს მისთვის შეუძლებელი არაფერი იყო. ის მასწავლებელი, ნამდვილი მასწავლებელია.
საბოლოო ჯამში, მენტალური სიძლიერე ყველაფერს ნიშნავს. ანდრესი ყველაფერში ძალიან ძლიერი იყო, განსაკუთრებით რთულ პერიოდებში, როდესაც ბევრმა არ იცოდა, რა უნდა გაეკეთებინა. მას თავიდან უჭირდა, როდესაც ოჯახისგან შორს იყო, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ახლა თუ კითხავთ, გიპასუხებთ, რომ ამ მსხვერპლის გაღება ღირდა.
ანდრესი არის ბიძა, რომელსაც ანგელოზი ჰყავს. არ მკითხოთ რატომ, მაგრამ ნამდვილად ჰყავს. ასევეა იკერ კასილიასი. სხვას ანგელოზი არავის ჰყავს. ინიესტას ჰყავს ანგელოზი, რომლის წყალობითაც, საჭირო დროს ის აკეთებს გამარჯვების პასს, გამარჯვების პაუზას, იგებს გამარჯვების ორთაბრძოლას, მას გააქვს გამარჯვების გოლი.
ინიესტასთან ერთად "ბარსელონასა" და ესპანეთის ნაკრებში ვთამაშობდი. "სტემფორდ ბრიჯზე", იოჰანესბურგში და იმ ბავშვთა ფინალშიც, რომლის სანახავადაც მე და პეპი ერთად მივედით, ანდრესმა ოქროს გოლი გაიტანა.
რა მოხდა მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალში? რატომ გაიტანა გოლი ინიესტამ? იმიტომ, რომ მას თავისი ანგელოზი ჰაყვს. სხვა ამას ვერ იზამდა. ესაა ანდრესი.
გახსოვთ, როდესაც ამბობდნენ, რომ ჩვენ ერთად ვერ ვითამაშებდით? ესაა "ბარსა"! კლუბი, რომელიც დებატებითაა სავსე.
მე ყოველთვის უფრო ტექნიკური ფეხბურთელების მესმოდა, ვიდრე ფიზიკურად ძლიერების. რა თქმა უნდა, ფიზიკურად ძლიერი მოთამაშეები მნიშვნელოვანია, მაგრამ შეხედეთ ანდრესს, ლეოსა და ბუსის. მახსენდება დებატები, რომლის დროსაც ისმოდა, რომ "ბარსელონას" კუნთები აკლია.
როგორც კრუიფი ამბობდა, ფეხბურთის სათამაშოდ ყველაზე მნიშვნელოვანი კუნთი ტვინია. ის ყველაზე მნიშვნელოვანი და ღირებულია.
არ მახსენდება დიდი თამაში, რომელშიც ინიესტას თავი არ გამოეჩინოს. არ მახსენდება იმიტომ, რომ ასეთი რამ არ მომხდარა. მისი აწეული ხმა არ მახსოვს. ეს არასდროს მომხდარა. როდესაც ის რამეს ასაჩივრებს, ამას პატივისცემით, არგუმენტებით აკეთებს, ყვირილის გარეშე.
მალე მიხვდები თუ რას მიაღწიე, ანდრეს."
ამ სიახლეზე კომენტარები გათიშულია.
კომენტარები [ 11 ]